Ένα γράμμα στον εαυτό μου

   Άλλη μια νύχτα. Άλλη μία νύχτα που καλλείσαι να νικήσεις.Από αυτές που κάθεσαι και σκέφτεσαι χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.Τι σκέφτεσαι;Τα πάντα λογικά.Γιατί;Μάλλον γιατί απλά μπορείς.Και όσο περισσότερο σκέφτεσαι τόσο πιο περίπλοκα γίνονται όλα.Ξαφνικά όλοι οι δαίμονες σου ξυπνούν μπροστά σου.Λένε πως εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε ο καθένας τους δικούς του δαίμονες.Δε το ξέρω αυτό.Το μόνο που ξέρω είναι πως ο καθένας μας ,στην τελική, τους αντιμετωπίζει μόνος του.Το αν θα τα καταφέρεις, λοιπόν, είναι μία ολοκληρωτικά προσωπική σου υπόθεση.

   Συνεχίζεις να σκέφτεσαι μανιωδώς.Το κεφάλι σου έχει πάρει φωτιά.Οι δαίμονες χορεύουν γύρω σου.Ανάθεμα την ώρα που άρχισες τις σκέψεις.Προσπαθείς να το ξεχάσεις, να ηρεμήσεις λίγο.Μάταια.Το στήθος βαραίνει, οι ανάσες κόβονται και οι τοίχοι κλείνουν απειλητικά.Μέσα σε μία στιγμή ο κόσμος σου καταρρέει.Το επόμενο δευτερόλεπτο όλα είναι φυσιολογικά.Είσαι ο εαυτός σου, πιο ήρεμος από ποτέ σε μια τέλεια στιγμή διαύγειας.Είναι η ώρα που έχεις καταλάβει τι έχει συμβεί μόλις.Μέσα στο κλάσμα του δευτερολέπτου που βυθιζόσουν,στον ένα λειψό παλμό της καρδιάς σου, είχες αντικρίσει κατάματα τους δαίμονες σου.Δε τους νίκησες (μακάρι να ήταν τόσο εύκολο).Τους κατανόησες, όμως.Κατάλαβες την υπόστασή τους.Αυτό το τελευταίο συγκράτησε το είναι μάλλον ο ακρογωνιαίος λίθος της κόλασης που μόλις βίωσες.Τι κατάλαβες δηλαδή;

  Ίσως κάτι να σου λείπει.Τι να σου λείπει όμως;Σπας το κεφάλι σου χωρίς να μπορείς να βρείς κάτι.Φαινομενικά τα έχεις όλα.Ακόμα και αυτά που νομίζεις πως σου λείπουν είναι πράγματα, καταστάσεις και ,ακόμα, και άνθρωποι που έρχονται και παρέρχονται.Άρα ποιά είναι αυτή η απώλεια που σε βασσανίζει;Κοντοστέκεσαι και σε αυτή την απειροελάχιστη στιγμή γαλήνης που το μυαλό είναι απόλυτα καθαρό βλέπεις την απάντηση σου να σε κοιτάζει στον καθρέπτη.Αυτή είναι η απώλεια σου ,λοιπόν.Ο ίδιος σου ο εαυτός.Αυτός σου λείπει τόσο και επιστρέφει με τη μορφή του χειρότερου σου δαίμονα να σε το στοιχειώσει.Το γιατί τον έχασες δεν είναι της παρούσης.Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.Το γιατί είναι η συνέχεια του μονοπατιού σου.Σήμερα, εδώ, κατάφερες για πρώτη φορά να τον κοιτάξεις στα μάτια.Αυτό να θυμάσαι.

   Κάθε σώμα σε φυσικό περιβάλλον ,και μη, χαρακτηρίζεται απο την δύναμη που αυτό το ίδιο ασκεί, μέσω της μάζας του, στον εαυτό του λίγο πριν την αλλαγή της κατάστασής του.Η δύναμη αυτή είναι η αδράνεια.Το αν ,λοιπόν, θα καταφέρεις να υπερνικήσεις την αδράνεια στην οποία έχεις παρέλθει ,όπως σου είπα και πριν, είναι μια αποκλειστικά δικιά σου μάχη.Τα πάντα εξαρτώνται από εσένα, από το πόση δύναμη θα ασκήσεις, μέχρι και το πώς θα διαχειριστείς τη νίκη σου αυτή.Όσο μπορείς έλεγε ο Καβάφης, και εσύ θα μπορέσεις, πιστεύω σε σένα...

                                                                                                                               Φιλικά, ο εαυτός σου

By: