Τα συνανθρωπευόμενα ζώα

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ yeaaaaaaah, τους αγαπάμε, τους θαυμάζουμε, γιατί όμως; Ο σωστός Ελληναράς θα απάνταγε, μα γιατί ΕΜΕΙΣ δηδαξαμαι φυλοσωφοία, αστρωνωμεία και ώλα τα άλα πράγματα σε όσους ίταν στοις σπυλιαίς! Χμμμ, ασχολίαστο “φίλε” Αιλιναρά, όντως οι αρχαίοι  Έλληνες ήταν πηγή θαυμασμού για πολλά καταρθώματα τους, αλλά μόνο θαυμασμού και τίποτα παραπάνω, καθώς υπήρχαν πτυχές της ζωής τους που πάλι καλά χάθηκαν μαζί με το μεγαλείο τους! Ναι αλλά οι 300 νίκησαν τους μουσουλμάνους στις Θερμοπύλες, ΞΥΠΝΑ ΠΡΟΒΑΤΟ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ... wait what???ΣΚΑΣΕ, είσαι βλάκας και αμόρφωτος! Τέλος πάντων, επειδή χάνεται το νόημα με τους ηλίθιους αυτό που θέλω να περιγράψω είναι μια από τις κακές συνήθειες των αρχαίων, και συγκεκριμένα διατροφική.

Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι τρώγανε γουρούνια, ντάξει και εμείς τρώμε, αυτό όμως που εμείς δεν τρώμε είναι κουτάβια σκύλων. Το συγκεκριμένο έδεσμα αναφέρεται από τον Αριστοτέλη  ως το φαγητό των φτωχών και των άτιμων! Βέβαια, σύμφωνα με τον Ιπποκράτη στο έργο του “Περί διαίτης” ο σκύλος και ιδιαίτερα το κουτάβι αποτελούσαν ελαφρύ γεύμα κατάλληλο για όσους είχαν θέματα με το στομάχι τους.

Απο την άλλη έχουμε τον φίλο μας τον Γαληνό, ο οποίος στο έργο του “Περί τροφών’’ αναφέρει ότι στην κλασσική Ελλάδα και τα γαϊδούρια ήταν φαγώσιμα. Η μαλακία όμως ήταν ότι το κρέας τους ήταν σκληρό και δύσπεπτο, σε αντίθεση με τα άγρια γαϊδούρια τα οποία ήταν εκλεκτό πιάτο! Εεε προφανώς, το ελευθέρας βοσκής ζώο είναι πολύ πιο νόστιμο από αυτό το οποίο πέθανε από γεράματα, seems legit…

Γενικά, η φάση είναι ότι η σύγχρονη Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία, έχουμε καταφέρει κάτι πολύ γαμάτο, είμαστε σε χειρότερη κατάσταση από ότι ήταν ένας πολιτισμός 2.500 χρόνια πριν!  ΓΚΡΕΙΤ ΣΑΚΣΕΣ ΦΕΛΟΟΥ ΓΚΡΕΙΚΣ! Ίσως, αν αρχίζαμε και τρώγαμε ξανά σκυλάκια να άλλαζε κάτι..ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ ΑΙΛΗΝΑΡΑ, μην φανταστείς ότι άμα φας σκύλο θα γίνεις ο νέος Λεωνίδας...(ικανό σε έχω να το πιστεύεις...)